Allemaal weer thuis
26 juli 2009We hebben zoonlief gisteren opgehaald op de kampplaats. Hij kwam dolenthousiast op ons afhollen toen we met de auto de kampplaats opdraaiden. We waren bang dat hij doodmoe zou zijn, want dan wordt zoonlief soms een echte zwartkijker en is hij meestal ook prikkelbaar tegenover zijn broer en zussen, maar nee, hoor, hij was ongelofelijk enthousiast en blij. Hij goochelde met scoutsjargon alsof hij al tien keer mee op kamp was geweest, hij leerde ons het kamplied, vertelde vuile moppen, zong obscene liedjes, vertelde in geuren en kleuren over zijn doop… Ja, het was goed geweest.
Manlief en ik waren vroeger bij de chiro (omdat de scouts in onze respectievelijke dorpen van herkomst niet of nauwelijks aanwezig was) en zijn dus niet op de hoogte van de manier waarop de scouts op kamp gaan. Ik vroeg dus (naïef allicht) waar ze zich gewassen hadden. “Niet,” luidde het antwoord. Hij zag er ook nogal vuil uit. En de zak vuile was stonk, stonk, stonk. Maar dat maakte niets uit. Dat bruingebrande, stralende gezicht maakte ons heel gelukkig. Zeker na een schooljaar waarin zoonlief het niet altijd even makkelijk heeft gehad met de vrienden en de juf.
Dochterlief is intussen ook weer thuis. Ze kreeg wat heimwee, dus ben ik haar maar een dagje vroeger gaan halen. Mét een berg cadeautjes. Haar meter en diens zus vertelden dat ze weer iedereen had ‘ingepakt’. Ja, het is een geboren charmeur, die kleine dochter van ons.
En dus is moederkloek weer heel gelukkig, want alle kuikens zitten weer onder haar vleugels. Voor eventjes toch, want zoonlief vertrekt over enkele uren alweer op kamp. Op sportkamp deze keer. Hij kijkt er ongelofelijk naar uit, ik wat minder.
Licht in de duisternis 
Lijkt me heerlijk als ze zo graag op kamp gaan. Ze leren er toch veel bij ook eh (behalve de basishygiëne dan…). Ik kan niet wachten tot mijn meisjes chiro- of scoutsklaar zijn (en ik hoop dat zij zelf ook zo enthousiast zijn natuurlijk als de mama…).
Geniet (even) van je voltallig gezinnetje!
Allé, terug van scoutskamp. Weer wat werk aan de winkel om al de vuile manieren eruit te krijgen 😉
Toen wij vroeger op kamp gingen, wasten we ons ook niet (en toen zaten we al in het middelbaar). Er is blijkbaar nog niks veranderd. En eens je volwassen bent doet het idee dat je je eens niet zou mogen wassen je toch de haren ten berge rijzen, hé.
Ik kijk ook al uit naar het moment dat mijn kindjes naar de scouts kunnen gaan, lijkt me geweldig.
Deze moederkloek moet wachten tot 1 september om haar kinders nog nekeer te zien, dan zal ik ook extreem blij zijn!